1.به دلیل وزن بسیار سبک و ناچیز اتصال مکانیکی یا کوپلر نسبت به وصله پوششی (حدود 6 به 100) وزن سازه کاهش می‌یابد.
2.با کاهش وزن سازه امکان طراحی بهینه برای طراح فراهم می‌شود و در نتیجه سطح مقاطع بتنی کاهش می‌یابد..
3.با استفاده از این نوع اتصال آرایش میلگردها کاملا منظم می‌شود و امکان بتن ریزی صحیح فراهم می‌گردد.
4.با در امتداد هم قرار گرفتن میلگردها نیرو به صورت مستقیم منتقل می‌شود.
5.مطابق بند 20-5-2-2 آیین نامه بتن نسبت آرماتور به بتن نبایستی بیشتر از 6% باشد، اما به دلیل آنکه در محل وصله اورلپ مقدار آرماتور دو برابر می‌شود در طراحی مقاطع، 3% آرماتور در نظر گرفته می‌شود. با استفاده از کوپلر نسبت فولاد به بتن در طراحی مقطع افزایش می‌یابد و با افزایش نسبت از 3 درصد به 4.5 درصد ابعاد ستون ها تا 20 درصد کمتر می‌شوند، که این امر برای طراحی معماری در سازه به خصوص در طبقات پایین می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.
6.با ایجاد یکپارچگی در شبکه آرماتوربندی باعث استقلال پایداری اتصال از بتن می‌شود. در اتصال اورلپ با از بین رفتن و یا صدمه دیدن بتن، اتصال، پایداری خود را از دست می‌دهد. که در اتصال مکانیکی پایداری اتصال هیچ ارتباطی با بتن اطراف میلگردها ندارد.
آگاهی از انواع روش های کوپلر در سایت شهر24